Tutaj chciałbym przybliżyć Ci historię powstania i rozwijania się społeczności „relacji damsko męskich” na świecie. Niektórzy nazywali tą społeczność, społecznością „uwodzenia”. Słowo; uwodzenie celowo znajduje się w cudzysłowie, bowiem jest ono często źle rozumiane i wiążą się z nim negatywne skojarzenia. Tak więc bardziej prawidłowo jest pisać o społeczności mężczyzn interesujących się tematyką nawiązywania i budowania relacji intymnych z kobietami, bowiem uwodzenie traktujemy, jako jeden z etapów procesu nawiązywania relacji intymnej z kobietą. Uwodzenie, jako ostatni etap procesu nawiązywania z kobietą relacji intymnej jest procesem obustronnym, co oznacza, że zarówno mężczyzna jak i kobieta czynią aktywne kroki, aby oddać się cielesnej przyjemności.

Na świecie mówi się o środowisku PUA (Pick-Up-Artist – Artyści Podrywu) lub rzadziej środowisku VA (Venusian-Artist – Artyści Sztuk Wenus, czyli sztuk miłości. Przeciwieństwem są Sztuki Marsa, czyli Sztuki Wojny). Mimo, że słowo PUA bardziej się przyjęło to bardziej prawidłowym jest mówienie o Sztukach Wenus i Artystach tych właśnie sztuk. Jak już wspomniałem Sztuki Wenus to Sztuki Miłości a Sztuki Marsa to Sztuki Wojny. Artyści Sztuk Wenus to osoby biegłe w sztuce kochania. Czasem można się jednak spotkać z porównywaniem relacji damsko męskich do wojny czy walki. Jest to swojego rodzaju metafora, która może odnosić się do jakiś aspektów relacji. Bardziej adekwatnym porównaniem sztuk miłości jest porównanie ich do tańca.

W tym i innych artykułach będę używał nazwy, jaką jest; „Społeczność Relacji” (z artykułu; Nowa era społeczności relacji dowiesz się więcej o tym z czego ta nazwa wynika) zakładając, że już dokładnie rozumiesz, że chodzi mi tutaj o nawiązywanie i budowanie relacji intymnych z kobietami a nie o sam „podryw” czy „uwodzenie”, które często przez przeciętną osobę jest traktowane, jako coś negatywnego i niegodnego uwagi.

W artykule; Podejście mainstreamu do społeczności relacji, piszę więcej o tym jak ludzie błędnie rozumieją proces, jaki potocznie nazywa się „Uwodzeniem” i co kojarzą ze słowem; „Uwodzenie” i osobach, które interesują się „Uwodzeniem”.

Dobrze…

Przejdźmy już do historii powstania społeczności relacji na świecie.

Zanim w ogóle skierujemy naszą uwagę w stronę rozmaitych inicjatyw zrzeszających mężczyzn interesujących się tematyką nawiązywania i budowania relacji intymnych z kobietami, wpierw warto wspomnieć o dwóch postaciach, które raczej nieświadomie postawiły solidne fundamenty pod przyszłą społeczność relacji.

Pierwszą osobą, o jakiej trzeba wspomnieć, jest Albert Ellis, który stworzył Racjonalno Emotywną Terapię Behawioralną (REBT). REBT jest zaliczane do terapii poznawczo – behawioralnych drugiej fali.

Tuta możemy zadać pytanie;

„Jak to się stało, że twórca psychoterapii stworzył fundamenty pod społeczność relacji?”

W 1932 roku, gdy Albert Ellis miał 19 lat zaczął stosować techniki behawioralne do tego, aby uporać się z lękiem przed wystąpieniami publicznymi i …UWAGA… lękiem przed podchodzeniem i nawiązywaniem rozmowy z obcymi kobietami. Stosował on tak zwane zatapianie i systematyczne odwrażliwianie do uporania się z lękiem przed podejściem do nieznajomych kobiet. Z czasem jego podejście rozrosło się do pracy z przekonaniami i powstała Racjonalno Emotywna Terapia Behawioralna.

Wkład Albert w rozwój społeczności relacji jest taki, że mówiąc o swoim lęku (oraz tym jak się z nim uporał) związanym z podchodzeniem do nieznajomych kobiet zwrócił uwagę na problem z jakim boryka się wielu mężczyzn. Mężczyźni, którzy doświadczali lęku przed podchodzeniem do nieznajomych kobiet zaczęli pracować nad tym lękiem. Albert nie zatrzymał się jednak tylko na dostarczeniu rozwiązań, które pozwalają uporać się z lękiem przed podejście do nieznajomej kobiety. Albert wraz z Robertem Conwayem napisał książkę, która zapoczątkowała nową erę. Mam tutaj na myśli książkę; „The Art Of Erotic Seduction” (Sztuka Erotycznego Uwodzenia). Na tym wkład Alberta w społeczność relacji się skończył. Resztę życia poświęcił on na rozwijanie Racjonalno Emotywnej Terapii Behawioralnej (REBT).

Kolejną osobą, która stawiała fundamenty społeczności relacji damsko męskich był Eric Weber. Eric napisał bestselerową (przetłumaczoną na język polski) książkę; „How To Pickup Girls” (Jak Podrywać Dziewczyny), której pierwsze wydanie pojawiło się w 1970 roku. Napisał także kilka mniej znanych książek. Ostatnią napisaną książką przez Erica była książka; „The Passive Man’s Guide to Seduction”, (Przewodnik biernego mężczyzny po uwodzeniu) wydana w 1996 roku. Erik nagrał także instruktażowe wideo, które było pierwszym rozwojowym szkoleniem wideo, które dotyczyło nawiązywania znajomości i przyciągania do siebie kobiet.

Kolejne osoby, o których napiszę to osoby, które były szczegółowo opisywane w książce „The Game” (Gra) Neila Straussa. Zachęcam Cię do tego, abyś przeczytał tą książkę. Weź jednak proszę pod uwagę to, że polskie tłumaczenie książki Straussa jest wypaczone. Tłumacz używał dziwnego, wskazującego na prostactwo języka jaki nie pojawiał się w książce. Na przykład słowo „pickup” czyli „podryw” zostało przetłumaczone jako „Wypas”. Takie tłumaczenie sugeruje, że mężczyźni, którzy chodzili poznawać kobiety traktowali to jako wypasanie np. krów. Więcej na temat stosunku Mainstreamu do społeczności relacji przeczytasz – TUTAJ.

W książce „Gra” zostali przedstawieni różni pasjonaci i trenerzy nawiązywania relacji z kobietami. Poniżej opisuję kilka kluczowych postaci.

Jedną z osób opisanych w książce „Gra” jest Paul Jeffrey Ross znany bardziej jako Ross Jeffries. Ross jest uznawana za ojca chrzestnego współczesnej społeczności relacji damsko męskich. Ross stał się znany po tym jak napisał książkę; „How To Get The Women You Desire Into Bed” (Jak Zaprowadzić Do Łóżka Kobietę, Którą Pożądasz) i wystąpił w talk show. Ross wydał wiele rozmaitych kursów i prowadził wiele rozmaitych seminariów i warsztatów pod szyldem „Speed Seduction” (Szybkie Uwodzenie). Jego metodologia opiera się w ogromnym stopniu na osiągnięciach wybitnego hipnoterapeuty Miltona Ericksona. Ross zaadaptował rozmaite aspekty komunikacji wielopoziomowej do interakcji z kobietami. Wiele osób próbowało upokarzać Rossa za to czego uczył. Jego podejście było wielokrotnie wyśmiewane co generalnie wynikało z braku zrozumienia, ignorancji i chęci zniszczenia czegoś co nie wpasowuje się w sztywne ramy. Warto także dodać, że główna postać jaką odgrywa Tom Cruise w filmie „Magnolia” była inspirowana Rossem Jeffriesem.

Kolejną osobą, która wniosła bardzo dużo do społeczności jest Erik Von Markovik znany jako „Mystery”. Erik jest zawodowym iluzjonistą, którego pasjonowały dynamiki towarzyskie. Przez jakiś czas prowadził nawet szkolenia pod szyldem „Social Dynamics” (Dynamiki towarzyskie). Później prowadził szkolenia pod takimi szyldami jak; „Mystery Method” (Tajemnicza Metoda), „Venusian Arts” (Sztuki Wenus) i „Mystery 2.0” (Tajemnica 2.0). Mystery był także prowadzącym dwu-sezonowy Show; „The Pickup Artist” (Artyści podrywu), który był emitowany przez stację VH1. Erik wniósł do społeczności ogrom wiedzy i umiejętności, które są wyrazem pośredniego stylu prowadzenia interakcji z kobietą. Dostarczył on także spójny system prezentujący to, jak w jego przekonaniu przebiega interakcja z kobietą od rozpoczęcia z nią rozmowy aż do rozpoczęcia relacji seksualnej.

Kolejną wartą uwagi postacią jest Wayne Elise znany jako „Juggler” (Żongler – faktycznie umie świetnie żonglować). Juggler był rozpoznawany jako osoba posiadająca świetny zestaw umiejętności konwersacyjnych. Wprowadziła on konwersacyjną zasadę; „90 vs 10” (Na początku znajomości z kobietą to Ty masz być przygotowany na to, aby mówić przez 90% czasu), która spotkała się ze sporym entuzjazmem w społeczności. Juggler odszedł później od swojej zasady na rzecz budowania rozmowy opartej na zadawaniu otwartych pytań, eskalowaniu i wzmacnianiu odpowiedzi kobiety. Zmianę swojego podejścia argumentował tym, że chce bardzo szybko zyskiwać prawdziwe zaangażowanie ze strony kobiet i budować z nimi osobiste interakcji. Juggler tak jak Mystery dostarczył własną strukturę interakcji z kobietą z którą chce się nawiązać relację intymną oraz strukturę komunikowania się z grupą ludzi.

Zarówno Ross, Mystery jak i Juggler są przede wszystkim przedstawicielami pośredniego stylu nawiązywania interakcji z kobietami. Jest oczywiście znacznie więcej zwolenników stylu pośredniego. Uważam jednak, że to właśnie te trzy osoby jakie wymieniłem odegrały kluczową rolę w propagowaniu pośredniego stylu nawiązywania interakcji z kobietami.

Przejdźmy teraz do osób, będących zdecydowanymi zwolennikami stylu bezpośredniego, który polega na „wykładaniu kawy na ławę”.

Pierwszą osobą, która jest zwolennikiem stylu bezpośredniego i o której chcę napisać jest Zan Perrion. Podejście tego mężczyzny do interakcji z kobietami jest podejściem, które możemy nazwać „Romantyczno-Bezpośrednim”. Zan zachęca do tego, aby od samego początku znajomości z kobietą okazywać jej swoje zainteresowanie i komunikować w jawny sposób swoje intymne zamiary. Nie ma tutaj miejsca na wykluwającą się z towarzyskiej interakcji intencję seksualną. Od samego początku kobieta czuje, że mężczyzn jest nią intymnie zainteresowany i chce stworzyć z nią intymną relację.

Drugą osobą, która także była (bo już nie żyje) zwolennikiem stylu bezpośredniego, był kontrowersyjny DavidX. DavidX reprezentował bardzo stanowcze, szczere, bezpośrednie i czasem szorstkie podejście do kobiet. W społeczności DavidX zasłynął swoimi prostymi zasadami. Sugerował on, że należy trzymać się tylko dwóch prostych zasad. Zasada pierwsza brzmi; „Jesteś najważniejszą osobą w związku.”. Zasada druga brzmi; „Kogo obchodzi, to co ona sobie pomyśli.”. DavidX był także przeciwnikiem stylu pośredniego i niejednokrotnie nabijał się z mężczyzn, którzy stosowali ten styl komunikacji z kobietami.

Oprócz Zana i DavidaX styl bezpośredni reprezentują np. takie osoby jak np. Daniel Nessek znany jako BadBoy, Ranko Magami znany jako Shark.

Tutaj warto dodać, że część osób reprezentujących styl bezpośredni cierpi na bierno-agresywne zaburzenie osobowości. W toksyczny sposób rywalizują oni z innymi mężczyznami, próbują ośmieszać innych mężczyzn, którzy nie godzą się żyć wedle „bezpośredniej filozofii” życia.

Niestety pewne zachowania nieelastycznych osób reprezentujących zarówno bezpośredni jak i pośredni styl przyczyniało się do wyrządzania krzywdy mężczyznom szukającym pomocy w społeczności relacji. Zanim jednak napiszę kilka słów o toksycznych rywalizacjach, które działały na szkodę mężczyzn, którzy dołączali do społeczności relacji, wpierw napiszę jakie początkowo były dobre strony społeczności.

PRAWDZIWA BRATERSKA SPOŁECZNOŚĆ

Gdy społeczność relacji się rozwijała to jej członkowie byli dużo bardziej otwarcie dzielili się swoimi doświadczeniami, przemyśleniami i wiedzą. Warto tutaj o dwóch głównych inicjatywach:

1. Powstawanie internetowych grup dyskusyjnych (for internetowych). Najbardziej popularnym było wtedy założone przez Lewisa De Payne (ucznia Rossa Jeffriesa) forum ASF (alt.seduction.fast) i forum Mystery Lounge założone przez Mysterego.

2. Powstawanie tak zwanych Lóż (Lairs). Loże to zrzeszenia osób, które interesują się tematyką relacji damsko męskich. Osoby należące do określonej Loży spotykały się ze sobą, dzielili doświadczeniami i wiedzą oraz razem wychodzili poznawać kobiety. Każde duże miasto na świecie miało swoją Lożę. W Polsce powstała Loża Warszawska (Warsaw Lair) założona między innymi prze ze mnie. Przeczytasz o tym więcej we wpisie dotyczącym historii społeczności relacji w Polsce.

3. Powstawanie tak zwanych Projektów (Projects). Projekty polegały na wynajmowaniu przez wielu mężczyzn dużych apartamentów. Celem było życie ze sobą 24 godziny na dobę, wspólne motywowanie się do rozwoju, dzielenie się doświadczeniami, wiedzą oraz organizowanie rozmaitych imprez.

KONFLIKTY SZKODZĄCE UCZNIOM

Wraz z rozwojem społeczności zaczęły pojawiać się konflikty, które dotyczyły rozmaitych kwestii. Jedne konflikty dotyczyły sfery filozoficznej (zwolennicy stylu bezpośredniego walczyli ze zwolennikami stylu pośredniego) inne miały charakter biznesowy.

Jednym z najbardziej znanych w społeczności świństw było to jak Tyler Durden (Owen Cook), który był uczniem Mysterego założył swoją firmę szkoleniową Real Social Dynamics (RSD). Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że firma jaką prowadził wtedy Mystery nazywała się Social Dynamics (SD). Trzeba także dodać, że szkolenia jakie w tamtym czasie prowadził Tyler nie różniły się niczym od tego czego nauczył się on od Mysterego.

Z czasem RSD zaczęło odchodzić od tego czego nauczyło się od Mysterego i ewoluowało w stronę „gry naturalnej”. To czego uczyło RSD obdarte było z tego wszystkiego co jest techniczne, co jest rzemiosłem i rozkładaniem na czynniki pierwsze dynamik towarzyskich. Skupiali się oni jedynie na kwestiach związanych z byciem nieprzywiązanym do wyniku, medytacją itd. Dla osób, które znały społeczność relacji od podszewki była to jakaś ciekawostka, jakaś nowość. Definitywnie nie była to jednak treść, która pozwalała rozwiązać wiele problemów osób zielonych w sferze relacji damsko męskich. Efekt był taki, że ludzie wykupowali po kilka a nawet kilkanaście warsztatów szkoleniowych i dalej nie wiedzieli jak mają rozpoczynać rozmowę z kobietami bo trenerzy RSD mówili im, że rozpoczęcie rozmowy nie ma znaczenia. W RSD pojawił się także Julien Blanc, który tak wykreował swój wizerunek, że został uznany za najbardziej znienawidzonego człowieka na świecie. Początkowo to czego uczył Julien na swoich szkoleniach było swojego rodzaju powiewem świeżości. Z czasem jednak Julien zaczął odpływać i przekraczać normy społeczne do takiego stopnia, że skierował na siebie kamery telewizyjne. Wiem o tym, że Julien chciał, aby nakręcono o nim dokument. Powiedział on bowiem na jednym ze szkoleń na jakim u niego byłem, że chce aby nakręcono na jego temat reportaż tak jak nakręcono reportaż na temat jego kolegi Jeffa Allena (JLaix), który jeździł vanem do którego sprowadzał dziewczyny.

Zachowania chłopaków z RSD było tak kontrowersyjne, że feministki zaczęły bojkotować ich warsztaty na całym świecie. Finalnie nakręcono negatywny reportaż o Julienie, trenerze który zmuszał Azjatki do tego, aby go całowały tłumacząc, że jemu jako białemu uchodzi to na sucho. Wiem także o tym, że gdy Julien prowadził warsztaty w Polsce to np. całował się z dziewczyną po czym jego koledzy z ekipy, którzy nagrywali to co robi wytykali dziewczynę palcem i krzyczeli do niej, że jest dziwką. To już nie było sikanie do basenu tylko robienie do niego wielkiej i śmierdzącej kupy. Nie to było jednak najgorsze. Najgorsze było to, że wmawiano mężczyznom, że to nie jest kupa tylko smakowity batonik. Finalnie… Największa w USA firma szkoląca mężczyzn w sferze relacji damsko męskich się rozpadła. Wielu członków ekipy RSD odeszło jeszcze przed rozpadem tej firmy bo nie akceptowali tego co robi Owen i Julien.

Warto także wspomnieć o tym, że swojego czasu Ross Jeffries bardzo mocno atakował i wyśmiewał wszystkich innych trenerów. Jedną z osób, które atakował był oczywiście Mystery. Mystery nie reagował jednak na zaczepki Rossa i nie dawał się prowokować. Pod tym względem Mystery zawsze miał klasę, które wielokrotnie brakowało Rossowi. Po latach Ross przeprosił za swoje zachowania tłumacząc, że w głębi siebie był tak naprawdę bardzo niepewny siebie i poprzez swoje bierno-agresywne zachowania kompensował swoje kompleksy.

SPOŁECZNOŚĆ RELACJI NA ŚWIECIE
W DZISIEJSZYCH CZASACH

Obecnie społeczność relacji na świecie wraca na tory sprzed publikacji książki „Gra” Neila Straussa. Mam przez to na myśli, że wiele inicjatyw wraca do „podziemi”. Wiele kursów i szkoleń zniknęło z „jawnej” sprzedaży, ale Ci mężczyźni, którzy chcą znaleźć rozwiązania, chcą polepszyć swoją sferę relacji damsko męskich znajdą oczywiście w dyskretny sposób rozwiązania.

W kolejnym artykule skupię się na tym jak wyglądała historia społeczności relacji w Polsce. Poniżej znajdziesz odnośnik do artykułu.

Pozdrawiam
Adventurer

ARTYKUŁY

Następny