ANALIZA WYPOWIEDZI O ZWIĄZKACH I ZDRADZIE (CZĘŚĆ 2)

W poprzednim artykule przeanalizowałem słowa; „Słabi potrzebują wielu kobiet… silni są wierni tej jedynej.”. W tym artykule przeanalizujemy pozostałą część zacytowanych słów.

Dla przypomnienia pełna wypowiedź jaką analizuj.

Zacznijmy od słów;

„Wiele w życiu może się zmienić, ale niektóre zasady są niezmienne.”

W zasadzie to tutaj nie mamy co analizować. Słowa wskazują na to, że osoba, którą cytuje traktuje pewne zasady, jako sztywne i nie podlegające zmianom w zależności od kontekstu.

Ciekawe są kolejne słowa;

„Zdrada jest jak kradzież. Jeśli to robisz, to tak jakbyś był zwykłym złodziejem.
Ponieważ rabujesz bliską osobę z zaufania i szczęścia.”

Słowa; „jest jak” to słowa, które informują nas o wprowadzanej analogii lub metaforze. Nie będziemy skupiali się tutaj na różnicy między analogią i metaforą, bo nie jest to tutaj specjalnie istotne. Porównanie zdrady do kradzieży jest pewnego rodzaju analogią. Założenie jest tutaj takie, że zarówno w przypadku kradzieży jak i zdrady coś się traci. Różnica polega na tym, że w przypadku bycia okradzionym zwykle się wie, co się straciło. Jeśli jednak zdrada nie zostanie odkryta to nie będzie świadomości straty. Tak więc zaufanie można stracić, jeśli druga osoba dowie się o tym, że została zdradzona. Jeśli zdradzona osoba nie dowie się, że została zdradzona to nie straci zaufania do osoby, która ją zdradziła.

Jeśli chodzi o kwestię szczęścia to warto rozważyć sytuacje, w której osoba zdradzona nie wie o tym, że została zdradzona i sytuacje, w której osoba zdradzona wie, że została zdradzona. Jeśli osoba zdradzona nie wie, że została zdradzona to jest zrabowana ze szczęścia wynikającego z możliwości odejścia od osoby, która zdradza i stworzenia relacji z osobą, która zdradzać nie będzie. Jeśli chodzi o sytuację, w której osoba zdradzona wie o zdradzie to jest rabowana ze szczęścia jakie wiązała z byciem w monogamicznej relacji z określoną osobą.

Na zakończenie chciałbym stworzyć jeszcze jedną hipotezę.

Cała wypowiedź jaką zacytowałem może być kontrolowana przez specyficzną operację motywującą. Mam tutaj na myśli pewne zdarzenia, które sprawiły, że osoba wypowiadająca cytowane przeze mnie słowa chce uzyskać określone reakcje ze strony publiki i/lub partnerki, z którą jest w relacji. Podkreślam, że jest to hipoteza a nie żaden zarzut względem osoby, której słowa cytuje. Chce aby to klarownie wybrzmiało.

Jaka jest ta hipoteza?

Hipoteza jest taka, że osoba, która zdradziła swojego partnera prezentuje zachowanie uciekania do przodu i zaczyna w sposób cyniczny kłamać i mówić rzeczy, które na „chłopski rozum” nigdy nie powiedziałaby osoba, która zdradziła. Często zakłada się, że osoba, która zdradziła będzie chciała zatajać fakty, bronić się, czerwienić, peszyć, unikać rozmowy na dany temat, nie łapać kontaktu wzrokowego itd. Czynienie takich założeń może być jednak jak zakładanie klapek na oczy. Czasami kłamca będzie mówił, że potępia zdradę, aby dzięki temu zmniejszać czujność, wzbudzać zaufanie i zyskiwać przychylność i sympatię innych.

Pozdrawiam
Adventurer